او نوشت: 
چه فرقی می کنه؟
سرقت مسلحانه از بانک 
یا دستبرد زدن به فایل های شخصی کامپیوتر یک نفر و دستکاری عکس های آلبوم خصوصی. 
سرقت همون سرقته و سارق همون سارق.
صفحه ی اینستاگرام باعث شده من شما رو در بخش هایی از زندگیم شریک کنم، اما در همه ی عکس ها به قوانین،شئونات و اعتقادات خودم و جامعه احترام گذاشتم. 
حتی وقتی به مناسبت یک میلیونی شدن فیلمی از ساز زدنم در خونه منتشر کردم با رعایت تمام ضوابط بود.
متاسفانه این اولین بار نیست که به حریم شخصی افراد تجاوز می شه. 
شش سال قبل شخصی تعدادی از عکس های کاملا خصوصی من رو در فضای مجازی پخش کرد. برخی دیگر هم با دست بردن در عکس ها به این فضا دامن زدند. من ترجیح دادم برای ایجاد نشدن حاشیه سکوت کنم.
اون شخص بیمار و تکثیرکنندگان حسابشان با خداست.
او خدا آگاه و ناظر بر همه ی ماست.
اما اینکه چرا امروز بعد از اینهمه سال دوباره باید موضوع عکس های شش سال قبل مطرح بشه برام عجیبه!
آیا حکم افرادی که در دست به دست کردن و به تماشا نشستن عکس های خصوصی و دستکاری شده ی دیگران شریک می شوند با مال خرانِ اموالِ به سرقت رفته تفاوتی دارد؟
امیدوارم ما شبیه اون دسته از آدما نباشیم. ...
استفاده از واژه ی کشف حجاب برای عکس های شخصی که بدون خواست و رضایت کسی منتشر شده، درست نیست. 
کاش بیشتر مواظب قضاوت هامون باشیم.

اینستاگرام مهراوه شریفی نیا 

مهراوه شریفی نیا ، پوریا پورسرخ و مهدی پاکدل در سریال کیمیا

 مهراوه شریفی نیا و مادرش آزیتا حاجیان در کنار حسن پورشیراز

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از مرصاد، یکی از مدیران شبکه جم تی وی در گفتگو با هفته نامه تماشاگران امروز از دستمزد کارکنان این شبکه از جمله دو بازیگری که با کشف حجاب به این شبکه رفته اند گفت: دستمزد ما تقریبا هزار رینگیت مالزی که به پول ما می شود حدود ماهی 835 هزار تومان است.

صدف طاهریان و چکامه چمن ماه

وی با اشاره به امکانات این شبکه تصریح کرد: تقریا امکاناتی وجود ندارد و با وسایل معمولی کار پیش می رود.

پیشتر هم اعلام شد که یکی از این بازیگران به دلیل مفاد قرارداد خود با جم تی وی که او را وادار به تن دادن به خواستهای روزانه مدیران این شبکه می کند وچار افسردگی شدید شده است.

درآمد بازیگری تضمین شده نیست! 
داستان از اینجا شروع شد که بعد از سریال های «دلنوازان» و «فاصله ها» اتفاقاتی برای من افتاد و انتظاراتی در من به وجود آمد که احساس کردم باید در انتخاب هایم دقت بیشتری به خرج دهم و گزیده تر و بهتر انتخاب کنم. چندین کار سینمایی به من پیشنهاد شد که از این بین 7-6کار سینمایی بازی کردم که فیلم «کبریت سوخته » هنوز اکران نشده است. 

متاسفانه به فیلم «دوربین» فقط 7 سینما اختصاص پیدا کرد و اکران خیلی بدی داشت ولی به رغم آن اکران بد، خدا را شکر فروش خوبی داشت. ایام عید هم در شهرستان ها اکران شده بود. نسخه رسانه ای آن هم به زودی راهی بازار می شود. 3 یا 4 کار رسانه ای بازی کردم که در این انتخاب هایم بیشتر تجربه نقش های متفاوت برایم مدنظر بود. بازیگری شغلی است که امروز هست و ممکن است فردا نباشد. بازیگری منبع امنی برای ارتزاق نیست.

تحقیق و ورود به بازار طلا 
ازدواج ، بچه دار شدن و فکر نان مسائلی است که باعث می شود به این فکر بیفتی که حالا با شغل بازیگری که اصلا درآمد تضمین شده ای ندارد، چطور می توانی خانواده ات را از نظر اقتصادی تامین کنی؟ اینکه در کنار بازیگری چه کار دیگری انجام بدهم، مساله ای بود که 4سال فکر مرا درگیر کرده بود. با دوستانم همفکری کردم. خیلی علاقه ای به رستوران داری نداشتم؛ از دوستانی که سراغ این کار رفته بودند هم در این رابطه پرسیده بودم و شنیدم که این شغل تمام وقت شان را می گیرد؛ مگر اینکه شریکی داشته باشید که سنگینی کار کم شود. 

کارهای دیگری هم بود که درباره آنها تحقیق کرده بودم که درنهایت رسیدیم به کار طلا. از دو سال پیش در مورد این کار و بازارش شروع به تحقیق کردیم تااینکه به جایگاهی رسیدیم که امروز از طراحی کارها تا تولید و درنهایت فروش، همه زیر نظر مستقیم خودمان انجام می شود. تحقیق ما تحقیق جامعی بود، اینکه ایران چه سهمی از بازار دنیا را دارد، تهران چه سهمی از بازار ایران را دارد و کدام شهرها در خرید طلا در رتبه بالاتری هستند که اصفهان و شمال در رتبه های بالا هستند.

منظورم این است از همان ابتدا طرح توسعه کار نیز مشخص بود و فقط قرار نبود به یک مغازه اکتفا کنیم. فکر اولیه ما این بود که طی یک پروسه چند ساله شعب دیگری را با برند خودمان توسعه دهیم؛ ضمن اینکه گالری ما گالری طلاست، نه جواهرات. این کار با جواهرات فرق می کند. گالری ما طلاهای مدرن و امروزی را طراحی می کند که از رنج قیمت 100 هزار تومان شروع می شود تا طلای میلیونی. 

بخش اعظمی از زندگی من 
وارد کار جدید که شدیم یکسری بدقولی ها، مشکلات و سختی ها در دل کار به وجود آمد که این مسیر را کمی سخت کرد. واقعا امروز این کار بخش اعظم زندگی مرا گرفته است، یعنی اینگونه نیست که فردا راحت این کار را کنار بگذارم و یک کار سینمایی یا تلویزیونی را قبول کنم. همزمان با شروع این کار بود که سریال «آمین » فیلمبرداری می شد. سه ماه پروژه فیلمبرداری خوابید و توانستم بیشتر به این کار سروسامان بدهم.

منحنی رشد با شیب ملایم 
از همان ابتدا می دانستیم که قرار نیست خیلی سریع از این راه سود کسب کنیم. برای راه اندازی گالری هزینه هایی برای مکان گالری، هزینه دکور و. . . پرداخت کردیم. از روزی که بتوانیم این هزینه ها را پرداخت کنیم، تازه آن روز نقطه صفر ما می شود و از آن به بعد به سود می رسیم؛ البته هنوز به آن نقطه نرسیده ایم ولی خوشبختانه منحنی رشد باتوجه به همان صعود هرچند با شیب کم، امیدبخش است. 

مصائب پدر شدن شاهرخ 
ابتدای امر من و همسرم با مساله بازیگری کنار آمده بودیم که شغلی است که یک روز هست و یک روز نیست و با این قضیه مشکلی نداشتیم که یک روز نان و پنیر بخوریم و یک روز نان و کباب ولی وقتی پای بچه به میان آمد و دخترم، پناه متولد شد دیگر نمی توانستم هیچ عذر و بهانه ای داشته باشم. از همان روز اول، آینده فرزندت مساله ای می شود که فکر تو را مشغول می کند و این مساله هزینه دارد. 
من از همان روزهای اول بازیگری به خیلی از مسائل تن ندادم و نمی دهم. به یاد دارم روزهای اول که تله فیلم «تلخو » را بازی کرده بودم، گاهی کاری سینمایی پیشنهاد می شد و من رد می کردم برخی از دوستان تعجب می کردند و می گفتند: «بابا حالا مگه کی هستی!؟» همین الان هم کسی نیستم و هیچ وقت ادعایی نداشتم ولی حداقل حق من این است که نقشی را که دوست دارم انتخاب کنم؛ نمی توانم نقشی را که دوست ندارم بازی کنم. 
همیشه هر کاری که بازی کرده ام را دوست داشتم و همیشه همه دغدغه فکری من این بوده که مردم کار را دوست داشته باشند. هرگز برای گرفتن یک نقش، مهمانی نداد ه ام و با بریز و بپاش هیچ نقشی را نگرفته ام. به همین دلیل است که با تولد دخترم، تصمیم گرفتم شغل دیگری دست وپا کنم تا بتوانم آینده او را تامین کنم.

سیاست هایی برای بهتر شدن 
متاسفانه سریال هایی مثل «دلنوازان» و «فاصله ها» و سریال های که مردم هر جا هستند خودشان را برسانند تا آن سریال را ببینند و اصطلاحا خیابان خلوت کن،چند سالی است که دیگر ساخته نمی شود. ما تلویزیونی داشتیم که می توانست درآمدزایی داشته باشد. امیدوارم با سیاست های جدید و با ورود آدم هایی که در صداوسیما زحمت می کشند دوباره به آن روزها برگردیم. 

اسم منحصر به فرد و آینده دار 
متین میثمی: خیلی در مورد اسم گالری فکر کردیم. اسم هایی من گفتم که شاهرخ نپسندید؛ همین طور شاهرخ اسم هایی گفت که من خوشم نیامد. گاهی هر دو به یک اسم مشترک می رسیدیم که اطرافیان نمی پسندیدند و رای نمی گرفت. انتخاب اسم برای گالری یک پروسه5-4 ماهه بود. 
استخری: درنهایت به اسمی رسیدیم که کمترین رای منفی را از هر جهت گرفته بود و «سنجاق» شد نام نهایی ما برای کار. در وهله اول در نظر داشتیم که یک اسم ایرانی باشد؛ یک طرح هایی هم از ابتدا در ذهن مان بود که به کارهای آینده مان مربوط می شود که بهتر است در مورد آن فعلا صحبت نکنیم.

سختی های کارهای تجاری 
می دانستم انجام کارهای تجاری یا به قول خودمان کاسبی کردن، سخت است چون پیش از این هم در سال 83 تجربه یک کافی شاپ را داشتم ولی اینکه تو در تمام مراحل یک کار حضور داشته باشی کمی کار را سخت تر می کند. از مرحله تولید تا فروش عملا 5 تا 6 کار را در کنار هم باید انجام دهیم.

نظر مثبت و موافق همسر 
استخری: نظر همسرم درباره راه اندازی این کار کاملا مثبت و موافق است چون در ابتدای کار، دفتری نداشتیم که جلسات مان آنجا شکل بگیرد؛ به همین دلیل اکثر اوقات متین به منزل ما می آمد و همسرم از روز اول در تمام مشورت ها و رایزنی های ما حضور داشت. آنقدر به این ایده چکش زدیم تااینکه امروز این شکل را به خود گرفته است. دوست داریم این کار را توسعه دهیم و فکرهای زیادی هم در این زمینه داریم. سعی داریم به زودی شعبه های دیگری در شهرهای مختلف هم داشته باشیم.

همکاری های دلسوزانه و نزدیک 
درواقع از ابتدا با شریکم، متین میثمی سنگ بنای این کار را گذاشتیم. در ادامه راه، خواهر من و خواهر متین هم به ما ملحق شدند و در زمینه اداره مغازه به ما کمک کردند؛ البته خواهرم در بخشی از تولید و طراحی نیز به ما کمک می کند. 

شایعات بی اساس و عجیب 
در مورد شایعاتی که این مدت شکل گرفته بود و اینکه مثلا با ازدواج با یک دختر ثروتمند، طلافروشی ام را راه انداخته ام باید اول این را اصلاح کنم که اگر همسر من ثروتمند بود درواقع ایشان مرا گرفته بودند نه من ایشان را (باخنده). به این اعتقاد دارم که در زمینهازدواج یکسری مسائل اصلا شوخی بردار نیست. معتقدم که آدم ها باید هم کفو هم باشند. پدر من فرد متمولی نبود، ایشان کارمند پتروشیمی بودند که سالیان سال در جزیره خارک، عسلویه، ماهشهر و. . . کار کردند.